Squid Game Dizisi Ne Anlatıyor ve Neler Düşündürüyor? Sguid Game Dizisi Yorumu hakkında detaylar. Squid Game isimli Netflix dizisi yayınlandığı günden bugüne büyük ilgi gördü. Peki tartışma programlarına konu olacak kadar popüler olan dizide bizlere ne anlatılmaya çalışılıyor? Dizide bizlere ne anlatılmak istendiğini psikolojik ve sosyolojik yönden dilimiz döndüğünce anlatmaya çalıştık. İşte Squid Game dizisi hakkında inceleme ve yorum. Dikkat! Bu yazı Spoiler İçerir!
Squid Game Dizisi Ne Anlatıyor ve Neler Düşündürüyor
Squid Game adındaki Kore yapımı dizi son döneme damgasını vuran en iyi diziler arasında yerini aldı. Netflix platformunda 17 Eylül 2021 günü izleyici ile buluşan ve dünya çapında hızlı bir beğeni toplayan dizi Güney Kore imzası taşıyor. Dizi dram, gerilim içeriğiyle izleyiciyi ekranlara kilitliyor. Yönetmeni ve senaristi aynı isim: Hwang Dong-hyuk. Dizinin baş rollerini ise Lee Jung-jae, O Yeong-su, Park Hae-soo, Kim Joo- ryoung, Wi Ha-joon, Jung Ho-yeon, Anupam Tripathi ve Heo Sung-tae paylaşıyor.
Dizide Açlık Oyunları’nı andıran canı pahasına mücadele ederek bir hayatta kalma savaşı verme teması işleniyor. Buradaki fark bu mücadeleye katılan kişilerin kendi özgür iradeleri ile katılmaları. Hatırlayacağınız üzere Açlık Oyunları’nda bu seçilim zorunlu oluyordu. Dahası orada doğrudan bir savaşın içine atılma varken Squid Game tamamen bir oyun atmosferi içinde sunuluyor. Bu oyunlar geleneksel çocuk oyunları. Fakat onlardan tek farkı var, kaybedenler anında öldürülüyor. Kaybedenin canından olduğu bu oyuna girmeye ikna olan kişiler ise looser diyebileceğimiz, hayatta pek çok açıdan kaybetmiş, başarısız, şanssız, iradesiz, belalı, başı dertte yahut kimsesiz kişiler.
Toplumun dışında kalan ve yaşama şanslarını günden güne yitiren bu kişilerin karşısına çıkan fırsat, onlara ölmek ya da akıl almaz bir servetin sahibi olmak seçenekleri ile geliyor. Hal böyle olunca bu teklifi alan herkes başlangıçta bir kere şansını denemek istiyor. Ölümün gerçekliği ile karşılaştıklarında yaşadıkları dehşet ile korku psikolojisinin baskın gelmesi ile “can her şeyden tatlıdır” sözü doğrulanıyor gibi olsa da gerçek hayata döndüklerinde aynı kısır döngü içinde kafalar kısa sürede geride bıraktıkları servet ihtimaline takılı kalıyor.
Gerçek hayatın kuralları içinde aşılamayan çıkmazlar için bu tek seferlik oyunlarda herkes şansını bir kez daha denemek üzere geri dönmeyi istiyor. Daha doğrusu istemek zorunda kalıyor.
Kuralları son derece basit ve özel güçler gerektirmeyen, fakat kurallara kati uyumun şart olduğu oyunlar başlıyor. Toplam altı oyun oynaması gereken oyuncular büyük bir koğuşta toplanıyor. Hepsi tek tip kıyafetler içinde ve kendilerine kimlik olarak verilen verilen numaralara sahipler. Burada sözde kimsenin kimseden bir farkının olmadığı, herkesin eşitlendiği bir ortam kuruluyor. Oyunlarda şiddete izin verilmeyeceği söylenerek başlayan bölümlerde nabız giderek arttırılıyor. Oyuncular aç bırakılarak ve bencillik duyguları körüklenerek birbirine düşürülüyor.
Bu durum aynı zamanda biraz duygusal biraz da zoraki takımların oluşmasına yol açıyor. Fakat bu takım ruhu da takım arkadaşlarının ölümü ile sonuçlanan misket oyunu ile bozuluyor. Her adımda şartlar insanlardaki korkuyu arttırdığı gibi herkesin bencil doğasına daha fazla yaklaşmasına hizmet ediyor. Fakat bu koşullara rağmen “insan” kalma çabasındaki iki oyuncu ile her koşulda kazanmaktan başkasını düşünmeyen bir oyuncu son üç kişi olarak kalıyorlar.
Yönetmen ve senarist yüzlerce kişinin ölümüne ve cesetlerinin yakılmasına sahne olan bu ölümcül oyunların sonunda tarafını her şeye rağmen “iyi”, diyebileceğimiz kişiden yana kullanıyor.
Kazanan oyuncu boşanmış, bir çocuğu olan, fakat ona bir gün bile babalık yapamamış, aslında idealleri olan, fakat şansı yaver gitmeyen ve kendini borç batağında bulan bir şoför olan Seong Gi-hun olur.
Böylece insanlara olan inancını kaybetmeyen ve kimsenin garezine ölümüne çalışmayan, aslında hayatta her zaman başarısız olmuş, zayıf ve saf görünümlü oyuncuyu ödülün sahibi olarak görüyoruz.
Fakat bu oyucu ödülü aldıktan sonra uzun süre onun kuruşuna dahi dokunmuyor. Çünkü her bir kuruşunda yüzlerce insanın kanı olan bu para onun için büyük bir travma anlamına geliyor. Eski sefil hayatına, bankadaki milyarlara rağmen devam eden oyuncu, bütün yaşadıklarının arka planı ile karşılaşıyor bir süre sonra. İşte bu noktada oyuncular arasına kendini saklayan oyun sahibi ile yüzleşiyor.
Oyuncular arasındaki en yaşlı kişinin bütün bu düzeneğin kurucusu olduğunu ve oyunların hala yeni oyuncuların seçimi ile devam ettiğini öğreniyor. Finalde ise kendini toparlayarak bu gizli ölümcül güçlerle mücadele etme kararı alıyor ve onlara meydan okuyor. Bu meydan okuma paranın her şeyin üstünde tutulduğu her türlü düzene bir karşı koyuş olarak oldukça anlamlı olmakla birlikte bu karşı koyuş için gerekli gücü sağlayan maddi desteğin de yine bu düzenden elde edilmesi son derece ironik bir durum olarak karşımızda duruyor.
Oyunun bir adada oynanması, oyuncuların başındaki görevlilerin tamamının maskeli olması ve seslerinin dahi değiştirilerek çıkması bir başka dikkat çeken nokta. Bu kötülüğe hizmet edenlerin kimliksizleşmesini temsil eder. Bir yandan da kimliklerini açıkça ortaya koyamayacak kadar kirlenmiş, kötülüğe, pisliğe batmış durumda olmalarının göstergesi olarak görülür. Maskeli kişilerle oyuncular arasında insani her türlü diyalog yasaklanmış ve tüm konuşmalar sınırlandırılmıştır. Kimsenin kimse ile insanca bir ilişki içinde olmasına izin verilmeyen dünyadan izole edilmiş bir ortam vardır.
Bu ortamda dış dünya diye bir şey yoktur. Her şey büyük bir stüdyo düzeni içinde kapalı labirent düzenekleri şeklindeki koğuş, merdivenler ve oyun alanlarında gerçekleşir. Bu dekor içinde taşıdığı ölüm tuzaklarını inkâr eder bir şekilde alabildiğine beyaz yahut rengarenk pastel tonlardadır. Çocuk oyunlarının atmosferine oyunların sonundaki ölümler olmasa neredeyse kapılmamak elde değildir. Bütün bu mekân özellikleri de dizdeki tezatlar yumağını daha da genişletmek için oldukça işlevsel olarak kullanılmıştır.
Oyuncuların koğuşunun tavanında asılı duran devasa kürede her oyuncunun ölümünden sonra ve her oyundan sonra akıl almaz rakamlarda paralar çoğalır. Bu kumbaranın dolması demek insanların ölmesi demek olmasına rağmen rakam arttıkça çoğu oyuncunun ölmek kadar öldürmek noktasındaki cesareti de artar.
Hayatlar pahasına oynanan kumarda şartların da her adımda zorlaştığı ve zalimli seçmeye itilmenin yoğunlaştığı noktada kimi zararsız oyuncular bu ağır psikolojiyi kaldıramayarak kendini asar yahut rakibine bilerek yenilerek bir an önce öldürülmeyi seçer. Bu insanlar için kirli düzen içinde bir an önce ölmek kazanmaktan daha istenir bir hal almıştır.
Modern dünyanın insanları sıkıştırdığı düzenle arasında büyük paralellikler olan bir oyundur aslında bu. Süslü mekanlarda tek tip bir düzen içinde herkesin belli metalara sahip olabilmek için yükselmeye çalıştığı bir dünya düzeni hüküm sürüyor. Bu yükselme çabası çoğu zaman insanlık değerleri ile örtüşmeyen davranışları vicdanın sesine rağmen yapmaya zorluyor bireyleri. Fabrikalardan plazalara kadar, sokaklardan şirketlere kadar her yerde insanların daha fazla kazanmak uğruna insanlığını masaya sürdüğü bir düzende her adımda ölen “insanlık”. Maskelerin ardındaki muhafızlarla değil de birbiri ile boğuşan insanlar… Alttakiler ve üsttekiler, ezilenler ve ezenler, seçilenler ve dışlananlar denklemleri ile hayatın kendisi ile dizi arasında ne kadar fark var sorusu düşündürüyor. Tetiğin çekilme hızı ve şekli dışında sanki pek çok şey aynı…
Yayımlandığı günden beri top on listelerinde ilk sırayı tutan dizinin 9 bölümü var. Bölümlerin isimleri şöyle:
- 1.Kırmızı Işık, Yeşil Işık
- Cehennem
- Şemsiyeli Adam
- Takıma bağlı kal
- Adil Bir Dünya
- Gganbu
- Vipler
- Ön Adam
- Bir Şanslı Gün
